هر روز با مثنوی
داستان مارگیر
روزی روزگاری دزدی ماری از مارگیری دزدید و شادان از اینکه چیز گران بهایی دزدیده فرار کرد،که ناگهان مار از قفس بیرون جست و دزد را گزدید و همان لحظه دزد جانش درآمد.مارگیر که از دزدیده شدن مار غمگین بود و دعا می کرد که دزد مار را پیدا کند که مار را از او پس بگیرد،پس مارگیر به راه افتاد و چیزی نگذشت که مارگیر دزد را بی جان یافت و خدا را شکر کرد که دزدیده شدن مار سبب این شده که حفاظ جانش شود و خوشحال بود که دعایش مستجاب نشده و چه بسیار دعاهایی که موجب ضرر و زیان ما می شود:
دزدکی از مارگیری مار بُرد............................................ ز ابلهی آن را غنیمت می شمرد
وارهید آن مارگیر از زخمِ مار.......................................... مار کُشت آن دزدِ او را زار زار
مارگیرش دید،پس بشناختش....................................... گفت از جان مارِ من پرداختش
در دعا می خواستی جانم ازو....................................... کِش بیابم،مار بستانم ازو
شُکر حق را کان دعا مردود شد..................................... من زیان پنداشتم،آن سود شد
بس دعاها کان زیانست و هلاک.................................... وز کرم می نشنود یزدانِ پاک
مثنوی مولوی،دفتر دوم
وَعَسَىٰٓ أَن تَکۡرَهُواْ شَیۡـٔٗا وَهُوَ خَیۡرٞ لَّکُمۡۖ وَعَسَىٰٓ أَن تُحِبُّواْ شَیۡـٔٗا وَهُوَ شَرّٞ لَّکُمۡۚ وَٱللَّهُ یَعۡلَمُ وَأَنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ